Vrijdag 22 juli

Ron had al een paar dagen een zere keel en aan het hoesten ... waarschijnlijk door de vele airco's. Vanmorgen werd hij echt beroerd wakker ... bijna geen lucht en stem. Na het ontbijt op de kamer de spullen weer ingeladen, uitgecheckt, gepind en op weg naar de Stuart Highway naar het zuiden.

Gelukkig konden we lekker doorrijden ... op de Stuart Highway mag je zelfs 130 km per uur. Best hard hoor op een weg zoals bij ons een provinciale weg. Zeker met de roadtrains van drie lange aanhangers. Het is weer ongelooflijk zo uitgestrekt als dit land is. Kilometerslange asfaltstrook dwars door de desert/steppe.

Ron zat al snel half ijlend en murmelend in de auto. Even opgemeten en inderdaad koorts. Het was 27 graden en hij zat met een dik vest aan in de auto ... te rillen als een rietje. Snel wat paracetamollen erin ...

Rond half twee kwamen we aan bij Kulgera. Meer dan een hotel/roadhouse met restaurant, benzinepomp en campground is het niet. We gingen wat vertwijfeld het terrein op ... hhmmm als we hier moeten slapen. Toen bleken wij de enige premium room te hebben. De grootste van het hele stel ... dat is boffen!

Met een veranda, huiskamer met bank en eettafel, keukenblokje en twee slaapkamers.

Ron eerst naar bed en de dames met de voetjes in het zwembad ... wederom zoooooo koud.

Verder is hier niet veel te beleven ... dineren in een beetje vage pub ... we besluiten noodlesoep met toast te eten in het huisje en daarna een beetje te chillen en tv te kijken.