Dinsdag 19 juli

Deze nacht was gelukkig niet zo koud als de twee voorgaande nachten ... het was ook zo'n klein hokje ... snel warm met vier mensen en even de verwarming aan.

Om half zeven uit bed en om zeven uur aan het ontbijt. Als echte krenten wilden we geen 25 dollar pp betalen voor een full breakfast dus gegaan voor alleen toast en juice voor een tientje. Alleen Sas heeft zitten smullen van drie pancakes. Even afgerekend en een permit gekocht om over de Mereenie Loop Road te mogen rijden. Deze gaat door aboriginal land en daar wordt een kleine vergoeding voor gerekend.

Het was een prachtig gezicht om de zon op te zien komen tegen de rode rotswanden achter de Finke River. Al vroeg was de lucht strak blauw ... al stapten we in de auto met 8 graden op de meter.

Als een van de eersten draaiden we de Nanatjira Drive op richting Kings Canyon. Omdat we vanmiddag nog de wandeling in de Kings Canyon willen maken, slaan we een aantal gorges over.

We zijn alleen afgeslagen voor de Gosse Bluff. Dit is een enorme krater die miljoenen jaren geleden geslagen is door zeer waarschijnlijk een meteoriet. Het volksverhaal vertelt over een een baby met wiegje dat door een groep in de lucht dansende vrouwen is laten vallen en op de aarde viel en de krater sloeg ... het heette ook nog de Milky Way baby ... hmm hhmm ... rare jongens die aboriginals.

Daarentegen was het wel een waanzinnige ervaring om helemaal alleen in die krater van 1 km doorsnee te staan. 

In het midden was een heuveltje van waar af je de hele krater rond kon kijken. Bijna buitenaards en je hoorde alleen maar wat vogeltjes.

Ook het weggetje ernaar toe was behoorlijk hobbelig en een leuk off road ritje.

Kort na de krater kwamen we op de Meereenie Loop en werd de weg gravel ... 150 km lang gravel, soms rijden over een golfplaten profiel, soms flinke dips in de weg, soms sporen die je alle kanten op willen sturen met 80 km per uur, een berm die alles behalve strak gelijnd is, een stofwolk na een tegenligger die je een seconde of 20 het zicht ontnam ... het was hard werken maar wel heel gaaf om ervaren te hebben. Wat een ongelooflijk uitgestrekt gebied van rood zand en lage begroeiing.

Rond half een naderden we Kings Canyon toen we door een tegenligger gemaand werden langzaam te gaan. En een stukje verder liep een dingo midden op de weg voor ons uit ... op zijn gemakkie bleef hij lopen ... uiteindelijk ging hij naar rechts en konden we erlangs. Hij bleef staan om ons te bekijken.

Bij de Kings Canyon eerst gepicknickt en toen begonnen aan de rim walk van een km of 6, waar zo'n 3,5 uur voor staan. We begrepen snel waarom ... eerst ruim 500 treden omhoog om bovenop het canyon te komen. Maar bovenop was het uitzicht onbetaalbaar. Het canyon is opgebouwd uit rode zandsteenlagen. De wandelroute slingert helemaal over de bovenkant van het canyon, dus veel klimmen en klauteren. In het midden ga je nog een stuk via een trap naar beneden naar een kloof met water. In het midden hangt een brug en heb je uitzicht op een soort droomvlucht met weelderige bomen, rotsen en water. Alleen de elfjes en trollen ontbraken.

Je kon ook nog een extra stuk naar beneden (walk to eden) maar daar waren de dames niet voor te porren. Het was dan ook bloedheet en we hadden inmiddels dik zweet op de bovenlip en rug. Waarom we ook altijd zulke wandelingen moeten verzinnen ...

Ik durf te wedden dat ze later ook dit soort wandelingen gaan doen uit zichzelf omdat het kan ... ik kan me namelijk ook nog wel wat vervloekte wandelingen herinneren ... hahaha ... aan de andere kant stonden ze wel alles wat los en vast zat te fotograferen.

Na ruim twee uur stonden we weer beneden bij de auto en op naar het resort. 

We hebben een kamer op de campground ... dus toiletteren en douchen in het sanitairgebouw. De kamer is redelijk ruim en best OK. Een paprikasoepje opgewarmd in de gezamenlijke keukenmagnetron en lang houdbaar brood erbij ... jammie hoor.

Vanavond nog even wifi zoeken en lekker douchen.